Een groentje in Vietnam

Hallo hallo!

Toch nog maar even in het Nederlands beginnen.. zo lekker vertrouwd toch? De eerste vijf dagen in Vietnam zitten erop, tijd voor een korte (ik heb me voorgenomen om het niet te lang te houden, maar aangezien concreet zijn niet mijn sterkste kant is, ben ik benieuwd of het me gaat lukken) blog dacht ik zo. Ik wil jullie niet jaloers maken, maar een deel van deze blog wordt geschreven op een bedje (dat zachter is dan mijn bed in Vietnam), aan een heerlijk zwembad, met een overheerlijke salade, in de volle zon.
Een sprong terug in de tijd. Dinsdag is 'Plan Vietnam' dan toch echt van start gegaan. De vlucht van Amsterdam, via Parijs, naar Hanoi was van start gegaan. Na afscheid genomen te hebben van het thuisfront was de eerste stap door dit groentje gezet. De vlucht is 100% meegevallen. Ik denk mede doordat Margo en ik elkaar continu de hemel in prijsden na iedere overwinning (aka inchecken, douane passeren, de goede gate vinden, slapen in foetushouding, etc. etc.). Trots en voldaan kwamen we aan op het vliegveld in Hanoi en ontmoetten we onze chauffeur die ons naar het CSDS volunteer house bracht.. door de spits.. ja, de eerste Google plaatjes werden echt werkelijkheid. Woensdag en donderdag hebben we vooral op ons af laten komen. We kregen informatie over de organisatie en over het project, hebben de buurt verkend en kregen Vietnamese les. Tijdens de Vietnamese les kwam ik erachter dat er een wondJE op mijn been bloedde. Ik gaf aan een pleister te halen, waarna er een delegatie Vietnamezen op me afstormde om mij te helpen. De mensen zijn zo gemoedelijk hier.
Vrijdag zijn we door drie mensen van de staff van CSDS meegenomen op citytour door Hanoi. Met een bus gingen we naar het Vietnam Museum of Ethnology, een gevangenis en verkenden we de Old Quarter. De eerste 3 baans-wegen zijn succesvol overgestoken door de tips die we hebben gekregen: loop in één tempo, ren NIET en laat auto's voor gaan. Ik heb zelf de regel 'Adem door je neus in en door je mond uit' eraan toegevoegd om mijn eigen hartslag onder controle te houden. Deze dag ben ik trotse eigenaar geworden van mijn eigen chopsticks MET marmeren bovenstukje. Mijn eetkunsten zijn alleen niet zo mooi als de stokjes. Ik wist niet dat mijn fijne motoriek zo belabberd is.. Die dag hebben we in een lokaal restaurantje gegeten op stoeltjes van +- 30 cm groot (erg fijn voor mensen met lange benen ahum). Hanoi heeft een chaotisch, maar heel mooi en bijzonder karakter, met heel mooie en bijzondere mensen.
Vrijdagnacht was Susanne, één van de acht Nederlandse meiden, jarig. Janine, Celena, Margo en ik besloten om met slingers en muziek de kamer binnen te stormen. Vol enthousiasme leidde ik de drie anderen (even enthousiast) achter mij naar de kamer van Susanne. Ik vergat even dat ze op de 4e verdieping sliep toen ik onze eigen kamer op de 3e verdieping binnen stormde. Dus.. met de slappe lach alsnog een verdieping naar boven gerend om daar een klein feestje te bouwen.
Gisteren hebben we met z'n achten een dag in Hanoi gespendeerd en hier nogal wat westerse invloeden aan toegevoegd. We zijn gaan zwemmen in een zwembad bij een vijfsterren hotel. Even doen alsof we weer (of beter gezegd 'nog'?) kind zijn: wedstrijdjes zwemmen, wie kan het langste de adem inhouden onder water, wie maakt de mooiste handstand. Helemaal zen door de Old Quarter gelopen om vervolgens op de MK-rooftopbar de avond gezellig door te brengen. Op dat moment was er wel weer even een dik besef moment: ik zit gewoon in Hanoi, op een rooftopbar, met allemaal leuke mensen, ik heb al zulke mooie en indrukwekkende dingen gezien en ik ga nog zoveel meer mooie dingen zien/doen!! Ongeveer 3 uur later besloten we om terug te gaan naar huis. We stonden in de lift en ik nam het voortouw door op 'B' te drukken. De deuren openden zich en we zagen een Vietnamese vrouw staan die vertelde: 'Oh.. You are in the basement, this is the Spa'. Tja Marlou, je bent écht in Hanoi waar de B 'basement' betekent en niet 'begane grond'. Eenmaal buiten trad de warmte van het weer en de sfeer van de hoeveelheid mensen ons tegemoet. Het was Independence Day in Hanoi, dus de straten waren vol met mensen die deze nationale feestdag volop vierden. Op zoek naar onze taxi die ik met Uber (een super handige app waarop je een taxi kunt bestellen die er binnen 5 à 10 minuten is) besteld had. De Uber-chauffeur konden we door de drukte niet vinden, waardoor we besloten om bij een andere taxichauffeur in te stappen. Het lijkt wel of de taxichauffeurs hier als neventaak hebben om hun complete Vietnamese muzieklijst héél hard aan te zetten. Armin van Buuren is er niks bij mam!

Vandaag gaan Margo en ik naar de markt, de sportschool verkennen (we hebben al gehoord dat er geen airco is, dus dat wordt marathon zweten), waarschijnlijk nog even een massage laten doen en ons verblijf naar Ninh Binh voor komend weekend boeken. Dinsdag gaat onze stage beginnen, dus jullie horen snel weer van me!

Tạm biệt mensen! Toch nog even een mix ;)
p.s. voor een impressie zie foto's.