Hallo wereld!

Mijn vorige verhaaltje was nog niet zo lang geleden, maar ik kon echt niet wachten om mijn week in Thailand met jullie te delen.

Een week waarin ik met open mond naar Bangkok gekeken heb, waarin ik voor de eerste keer in een tuk tuk gezeten heb, waarin ik mijn eerste twee vluchten alleen heb overleefd, waarin ik aankopen heb gedaan waarbij het liefde op het eerste gezicht was, waarin ik de allermooiste natuur heb gezien (geloof me, mooier kan niet), waarin ik samen met Janine een gouden bierpongkoppel vormde en waarin ik dertien tinten bruiner ben geworden.

Laat ik maar weer bij het begin beginnen. Vrijdag vetrok ik samen met Celena en Janine naar Hanoi Airport (ik voelde me het kleine zusje van deze twee toekes). We vlogen op dezelfde tijd, maar ik kwam erachter dat er twee vluchten waren. Na twee uur zag ik hen dus weer op het vliegveld in Bangkok. Nadat we even flink gelachen hebben om Janine's actie (ze stapte rechts voor in en kwam er achter dat de bestuurder rechts zit in Thailand) werden we naar het hostel gebracht. Onderweg kwamen we al ongeveer 50 schermen tegen, waarop de koning afgebeeld stond. Deze meneer is vorig jaar overleden en werd deze week begraven. Die avond merkten we een raar sfeertje in Bangkok; bier werd in mokken gegeven, omdat er officieel geen alcohol geschonken mocht worden, de mensen waren in het zwart gekleed en de hoofdstraat die normaal gesproken een mierennest is, was nu een uitgestorven bedoeling. Dit zorgde er wel voor dat we zaterdag gemakkelijk van hot naar her konden gaan. In een tuktuk heeft onze chauffeur, genaamd Gorden, ons de mooie stukjes van Bangkok laten zien. Als een stelletje zoutzakken zaten we onderuitgezakt als drie lange Hollanders op een rij, omdat we anders niks konden zien. Aangezien ik normaal gesproken niet veel waarde kan hechten aan tempels en het geloof, waren de tempels en de rituelen wel heel bijzonder om te zien. Halverwege de middag startten we met een boottocht; één uur op een gekleurde houten boot namen we een kijkje in het leven van de Thaise mensen. De weg naar de boot toe was al een avontuur op zich; op een soort zelf in elkaar gezette bakfiets van 1 m2 uit 1820 werden we door een straatje dat vol stond met water vervoerd. Celena was er vanaf gevallen en belandde in het vieze water.. De mensen leven in het (hele vieze) water en in de huizen staat dus ook alles onder water. Zoiets bestaat niet dacht ik.. wel dus. Vervolgens moesten we nog even wat circusacts uit de kast gaan trekken om uiteindelijk de boot te kunnen bereiken. De uren die volgden, waren volop genieten en verwonderen en na de boottocht hebben we met een cocktail naar de zonsondergang op een rooftopbar gekeken. Die avond zijn we over een nightmarket gelopen: drie miljoen kraampjes, waarvan veel kraampjes dezelfde dingen verkopen. Ook de zangkunsten zijn die avond weer even uit de kast getrokken in de karaokebar!

Zondagochtend werd ik om 5.15 opgehaald en de vlucht naar Krabi verliep voorspoedig (overwinning check!). Ik kwam in de ochtend aan in het luxe Krabi Tipa Resort als een soort zwerver die al een dag geen licht meer gezien had en na een lekkere duik in het zwembad, werd ik als een prinses in een golfkarretje naar mijn bungalow gebracht en ik heb me heel de dag intens gelukkig gevoeld; een dik matras, een dik deken, een fijne douche en eindelijk weer voor eventjes een eigen plekje, waarin ik mijn toiletspullen gewoon in de badkamer kon laten staan. Aan het einde van de middag zag ik Anne en Tanne en zijn we ook weer naar een nightmarket geweest. Ik kreeg het gevoel dat ik op een Kerstmarkt rond liep door alle mensen, de geur van eten en de muziek.

Maandag besloten we om met een bootje naar een van de eilanden te gaan. Gezwommen in het heldergroene water, in de zon gelegen en telkens de gedachte gehad; Marlou waar heb je dit in godsnaam aan verdiend. Helemaal zen terug naar het hostel waar mijn grote zussen (Celena en Janine) ook gearriveerd waren. Die avond in een heel gezellig tentje met livemuziek gegeten en vervolgens op stap met een aantal van ons. Samen met Janine barstte de competitie bierpong tegen Tanne en Celena Los. Gedanst als echte danseressen en op de weg terug naar het hostel nog een duik genomen in de warme zee. Dinsdag gaat de boeken in als: de dag waarop ik de tot nu toe mooiste dingen ooit gezien heb. Onze bootchauf bracht ons van eiland naar eiland. Ik merk dat ik niet de goede woorden kan vinden en dit is waarschijnlijk omdat het niet in woorden te beschrijven is. Hagelwitte stranden en een helderblauwe zee, prachtig prachtig prachtig. Vanuit de boot ben ik met een duikbril en een snorkelding de zee in gesprongen en nadat ik bijna stikte door het water dat naar binnen kwam in de duikbril en het snorkelding, heb ik weer een aantal Google plaatjes werkelijkheid zien worden. Ik merk dat het vooral heel erg leuk is om na zo'n dag de foto's terug te kijken en om er dan echt even bij stil te staan dat dit niet normaal is en dat dit tot nu toe de mooiste ervaring in m'n leven is (sentimenteel maar waar). In de avond typisch Thais gegeten (pad thai) en daarna met Janine op stap gegaan. Heerlijk om in de korte broek op stap te kunnen en het vooruitzicht te hebben dat de volgende dag de wekker pas om 11 uur stond.

Helaas is er aan dit weekje vakantie weer een einde gekomen en zit ik nu weer samen met Anne en Tanne op het vliegveld in Krabi om weer terug te gaan naar het vertrouwde Hanoi. Gek om dit zo zeggen, want ik had nooit gedacht dat Hanoi als vertrouwd zou gaan voelen.

Ik heb voor 100% genoten en ik heb voor 100% mogen zien dat de wereld prachtige plekjes heeft. Dus Thailand, hopelijk ga ik je ooit nog eens zien!