Twee bewogen weken in het altijd bewogen Vietnam

Xin Chao (Hallo) vanuit Hanoi! Weer even een update na twee bewogen weken. Op dit moment zitten Margo en ik in de bus naar Cuc Phuong National Park om daar te gaan genieten van ons laatste weekendje samen weg. Margo heeft, na lang nadenken en afwegen, ervoor gekozen om volgende week naar huis te gaan. Héél jammer, maar hopelijk wordt de tweede helft van dit avontuur net zo leuk als de eerste helft!

De weken op stage zijn weer zonder problemen verlopen. De leerkrachten zijn samen met ons volop bezig met het implementeren van het beloningssysteem en komen zelf met ideeën en feedback. Super fijn, want daardoor worden wij ook enthousiast om er mee bezig te zijn! Ook de directeur is razend enthousiast en spreekt opeens Engels als er geen translator is en wij een interview met haar willen doen (wel gebrekkig, maar we moeten het bij simpel taalgebruik houden). Ik merkte dat ik wel veel harder ging praten, in de hoop dat zij het dan toch zou begrijpen? Gedurende deze twee weken kreeg ik veel berichtjes als 'Gaat het wel goed daar met het weer?' en 'Zit je veilig?'. We zijn die weken een aantal keer helemaal doorweekt thuis gekomen van de regen, maar aangezien ik hier niks van het nieuws volg, kwamen deze opmerkingen even uit de lucht vallen. Een storm in het midden en het noorden van Vietnam? 40 doden en evacuaties? Oeps.. toch maar weer even de NOS app toegevoegd aan mijn ochtendritueel.

Hoa Binh province is het zwaarst getroffen door de storm. Toevallig hadden Margo, Celena, Janine en ik vorig weekend Mai Chau (ligt in Hoa Binh) op het programma staan. Het was spannend of we er wel konden komen, maar we besloten om gewoon in de bus te stappen en te kijken hoe ver we zouden komen. Vijf uren gevuld met het zingen van liedjes van Guus Meeuwis in de bus en het luisteren naar Vietnamese muziek verstreken en we kwamen vrijdagavond aan bij ons homestay met zwembad!! In de bus heb ik weer een paar feitjes opgeschreven; vrouwen dragen hun horloge met het klokje naar onder, Vietnamezen houden hun mobiel andersom als zij bellen (met de toetsen naar buiten), de public bus is ook een soort postbezorger en levert onderweg pakketjes af, iedereen staat voor elkaar op in de bus waardoor er een soort stoelendans ontstaat (de mensen zijn continu elkaars leeftijd aan het inschatten en de jongste staat op voor de oudste).
Zaterdag gingen we op de fiets Mai Chau verkennen. We zijn de rijstvelden in geweest en hebben door het dorp gefietst. Omdat Mai Chau totaal niet toeristisch is, waren we een attractie voor de kinderen.. ik heb nog nooit zoveel hellooooo gezegd. Verder hebben we gegeten bij mensen thuis en zijn we daarna in het zwembad gesprongen om af te koelen. 's Middags zijn we naar het 'centrum' van Mai Chau gegaan; een aantal winkeltjes en zodra je een zijstraatje in sloeg kwam je in het leven van de Vietnamezen. Het leek een grote camping, gelegen tussen de bijzondere rijstvelden, met spelende kinderen op straat, mensen die met elkaar kletsen en waterbuffels en koeien wandelen je tegemoed. We gingen opnieuw de rijstvelden in waar veel mensen de rijst van het land aan het halen waren, leuk om te zien!! Typisch Vietnamees gegeten en toen weer zingend in de taxi terug naar het homestay. Op zondagochtend waren we al vroeg uit de veren en maakten we ons klaar voor een wandeltocht met een gids door de omgeving. We liepen langs de rijstvelden, kregen uitleg over de fruitsoorten die we tegen kwamen en de meneer vertelde voluit over de Vietnamese cultuur. Ik blijf me verbazen over de cultuur en soms denk ik 'Kan het nog gekker?'. Toch merk ik dat ik na dit weekend ook ontzettend veel bewondering heb gekregen voor de cultuur. De mensen die het hele jaar op de rijstvelden werken en hiervoor 180 dollar per jaar verdienen en de kinderen (die ook gewoon naar school toe gaan) die komen helpen wanneer de rijst van het land gehaald wordt. Kinderen zijn hier de verzekering en zorgen voor hun ouders als dit nodig is.
Het weekend is afgesloten met een duik in het zwembad!

Het weekend in Cuc Phuong was ook zeker geslaagd! Op zaterdag vertrokken we en deze dag gaat als 'Val-dag' de boeken in. Het begon toen ik een schakelscooter vast had, dacht dat die in z'n vrij stond, dus volop gas gaf en over de grond schoof. Na ongeveer 10 km rijden op de scooter vervolgden wij onze weg traplopend naar boven en bezochten we een grot. Het was pikkedonker en heel bijzonder om de sfeer in de grot te mogen ervaren. De weg vervolgde zich opnieuw glijdend naar beneden, nadat ik volop op mijn stuitje geland was. Dolblij toen onze scooter weer in beeld was, besloot ik toch ook nog even het laatste stukje vallend af te leggen. Lang leven mijn adidasjes zonder grip en mijn super goede evenwicht.. Bij het hostel aangekomen heerlijk gegeten en de avond doorgebracht in onze hut! Op zondag zijn we na een lekker ontbijt weer de scooter op gesprongen. We begonnen bij een centrum voor apen, vervolgden onze weg naar een centrum voor schildpadden en legden toen 20 km op de scooter af. We besloten 'even' een gezellig wandeltochtje van 6 km te gaan doen, maar het was het tegenovergestelde: trappen trappen en nog eens trappen, tussendoor klimmen over boomstronken en kleine glibberige paadjes.. maar we hebben het wel gedaan!

Morgen vertrek ik samen met Celena, Janine, Anne en Tanne naar Thailand. De eerste dagen ga ik met Celena en Janine naar Bangkok (het wordt nog even afwachten hoe het daar gaat zijn, aangezien het hele land in rouw is door de koning die op 13 oktober vorig jaar is overleden en vandaag wordt begraven) vervolgens vlieg ik alleen naar Krabi en zie ik daar Anne en Tanne. Het zal even wennen zijn zonder buddy, maar ik heb al mogen horen en ervaren dat ik me echt niet alleen ga voelen hier. Spannend, maar ik weet zeker dat het goed gaat komen en dat ik 6 januari zo trots als een pauw door de deuren kom op Schiphol!