Hanoi, Hanoi en nog eens Hanoi!

Hallo allemaal!

Daar zijn we weer met een update vanuit het altijd mooie, chaotische, bijzondere Hanoi. De weken en de weekenden na Thailand heb ik Hanoi, zowel ’s nachts als overdag, goed verkend! Verder zal ik jullie ook weer even een (korte) update geven over de stage.

Het einde van de stage is in zicht en ik heb nog vier weken om: een workshop te geven over hoe de leerkrachten het gedrag van de kinderen kunnen managen, vijf definitieve versies van het beloningssysteem plus een door de leerkrachten gemaakte guideline te maken en samen met een leerkracht die tot 1 december zwangerschapsverlof heeft te kijken naar de kwaliteit van lesgeven in een van de klassen. De workshop kan ik gelukkig zelf voorbereiden en die vindt ‘ergens eind november’ plaats. Verder wacht ik op de materialen voor de beloningssystemen en op de vertaling van de guidelines. Als het zo doorgaat, verwacht ik dat ik in 2022 deze onderdelen wel heb afgerond. Tempo? Dat kennen de Vietnamezen op stage niet. Toch blijf ik me iedere keer weer verbazen over het enthousiasme en het doorzettingsvermogen dat ze hebben. Vorige week vond het sharingmoment met de leerkrachten plaats: Hoe staan we ervoor en wat moet er nog gebeuren? Aangezien de leerkrachten geen Engels spreken, was er een translator die de communicatie tot stand bracht. Deze taalbarrière zorgde ervoor dat het sharingmoment ongeveer 2,5 uur duurde. 2,5 uur vol met ideeën en feedback over het reward system. Toevallig heb ik gisteren samen met de project manager besproken dat 14 december de laatste stagedag is, wat betekent dat ik daarna nog de volle drie weken kan reizen!

Zoals ik al zei, is Hanoi in de weekenden goed verkend. Ik had niet verwacht dat ik deze stad ooit leuk zou gaan vinden, maar hoe vaker ik in ‘het centrum’ kom en hoe meer ik er van zie, hoe verliefder ik word (overdrijven is ook een vak). Je maakt de gekste dingen mee: mensen op scooters die materialen met zich meedragen die tien keer de omvang van de scooter zijn, mannen die je schoenen schoon willen maken voor een kleine vergoeding van 2 euro, modeshows, lachgasballonnen tijdens het stappen (sommige Vietnamezen zijn hier zo verslaafd aan dat zij drie grote ballonnen moeten inademen, wil er ook maar een klein glimlachje op het gezicht komen) etc etc. Het is een wereldstad. Een wereldstad met héél veel sfeer.
Het weekend na Thailand ben ik met een aantal Franse meiden op pad gegaan: naar het Vietnamese Women Museum en door de Old Quarter gestruind voor een surprise cadeau (al zit ik op 9000 km afstand, ik mag nog steeds meedoen met de surprise thuis). Wat betreft het Vietnamese Women Museum: ik wist dat het bezoeken van een museum niet mijn sterkste kant is, maar dit was drama eerste klas. Het museum bestond uit 4 (!) verdiepingen, ieder met een eigen thema. Na 300x gapen, 4x zitten en nadat ik nauwelijks mijn ogen kon open houden, ben ik na 30 minuten in het bijbehorende restaurantje gaan zitten. Ach dat hebben we ook maar weer gezien, zullen we maar zeggen!
Nadat de rest van die week er weer zoals ‘normaal’ uit zag met sporten, aan school werken en naar de Old Quarter, was er toch nog één hoogtepunt wat ik met jullie wil delen. Vorige week lag ik rustig te slapen en om 02:00 hoorde ik mijn bovenbuurvrouw, die haar achttiende verjaardag had gevierd met ‘een paar’ drankjes, flink boeren. Twee seconden later gaf zij alles over.. over de rand van het bed.. gevolg: ik sprong uit mijn bed en alles zat onder. Aangezien ik nog half sliep, hoopte ik dat het een droom was. Ik ben in een ander bed gaan liggen, heb de volgende ochtend vóór stage alles in de was gegooid met 3,5 liter wasmiddel en ik ben die middag met een emmer rond gegaan om de hele kamer te poetsen.

Het weekend dat volgde, ben ik op vrijdag en zaterdag met Janien (ik weet dat ze het niet leuk vindt als ik haar naam voluit schrijf) op pad geweest. Op vrijdag gingen we met een plattegrond op papier door de Old Quarter lopen om onze zelf gemaakte streetfoodtour uit te voeren. Even een lesje tussendoor: er zit redelijk wat logica in de gerechten die ze serveren. Vaak start het gericht met het soort noodle, daarna het soort vlees en daarna soep/geen soep. Voorbeeld: Pho (noodle) Ga (kip) Tron (‘droog’/geen soep). Alhoewel ik hier zelf nog nooit heb gekookt, ga ik er vanuit dat ik in Nederland zo mijn eigen Vietnamese restaurantje kan beginnen met al deze kennis!
Na een avondje stappen, startte op zaterdag ons ‘lift-avontuur’. We hadden kartonnen bordjes gemaakt met daarop de bestemming waar we graag heen wilden: Ba Vi. Het schaamtegevoel werd volledig uitgeschakeld en zelfverzekerd dat dit ons ging lukken, hield ik het bordje omhoog. Ik voelde me net een ‘Welkom in Ba Vi’ bord aangezien alle Vietnamezen heel uitgebreid naar het bordje (en ons) keken, hard om ons lachten en stopten om te vertellen dat we beter gewoon naar een bushalte konden gaan. Uiteindelijk zijn we met z’n tweeën achterop de scooter gegaan bij een man in de hoop dat we ergens naartoe gebracht zouden worden. Twee minuten later kwamen we aan bij de bushalte.. Lift-avontuur failed, maar gelukkig heeft de bus ons wel veilig in Ba Vi afgezet. Hier hebben we rond gelopen, met de locals gekletst en toen hebben we een hotel geboekt om de volgende ochtend uitgerust op te kunnen staan. Op zondag gingen we namelijk naar het Quest-festival waar Celena en Anne al het hele weekend waren. Als twee opgemaakte en frisse prinsesjes kwamen we aan op een terrein met hippies met een hoog zwerversgehalte. Het festival bleek al een beetje op zijn einde te zijn, aangezien iedereen op zijn eigen eiland leek te leven en aangezien er al bussen terug gingen naar Hanoi. Rond 13.00 kwam er wat meer leven in de brouwerij en ik voelde me met het uur meer op mijn gemak. Het was flink schakelen en ik ben nog nooit op zo’n raar festival geweest, maar het was het uiteindelijk meer dan waard!

Maandag is het teachersday en vandaag is de dag dat dit op stage gevierd wordt. De leerkrachten hebben ongeveer vijf keer gevraagd of ik wilde komen en na enige twijfels besloot ik toch om te gaan. Er lopen nog twee andere Nederlandse meiden (van een andere school) stage in het centrum. Met hen ga ik naar deze dag. Toen we dit kenbaar maakten, konden de leerkrachten en de directeur hun geluk niet op. Ze hadden een glimlach van oor tot oor en bedankten ons. Vanavond gaan we dus met het team uit eten en daarna vindt er een karaoke plaats. De leerkrachten hebben aangegeven dat zij ook voor Engelse muziek gaan zorgen. Heel fijn, ahum. Heel benieuwd!
Morgen ga ik samen met Celena ein-de-lijk naar het Ho Chi Minh Mausoleum en ’s middags ga ik op zoek naar surprise cadeautje nummer 2. We kunnen Sinterklaas in Vietnam niet missen, dus we gaan ook met de Nederlandse meiden surprise doen op 5 december!

Na dit weekend zijn er helaas nog maar drie weekenden over. Volgend weekend ga ik samen met Celena en Janine een 400 km lange scootertour doen in het noorden van Vietnam. Mocht je geïnteresseerd zijn, het is de Ha Giang loop. Dan is er nog één weekend Hanoi en in het laatste weekend ga ik naar Halong Bay. Waarschijnlijk start ik op 15 december met het reizen naar het zuiden, maar voor die tijd laat ik nog zeker wat van me weten!