Vietnam je was GEWELDIG!
Blijf op de hoogte en volg Marlou
05 Januari 2018 | Vietnam, Hanoi
Kerst in bikini: check!
Oud en nieuw met 30 graden: check!
Klaar om naar huis te gaan na een onvergetelijke tijd: check..
De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen en op dit moment bevind ik mij op het vliegveld in Hanoi. Raar maar waar, mijn tijd in Vietnam zit erop. Ik zal jullie nog even proberen mee te nemen in de afgelopen weken.
Na Hoi An, waar de nodige tassen en portemonnees zijn ingeslagen en waar we genoten hebben van de sfeer die er in het stadje hing, kon onze busreis van 19 uur naar Mui Ne beginnen. Ik zal jullie even kort het slaapbusleven introduceren. Het is een bus met daarin drie rijen (2 hoog) met bedden. Niet alleen de backpackers, maar ook de Vietnamezen maken hier volop gebruik van. Je hebt je eigen bed, je eigen dekentje en je spullen liggen ook op deze vierkante meter. Tussendoor stopt de bus redelijk vaak voor een pauze of om mensen af te zetten. Ik ben er wel achter gekomen dat ik op ieder plekje kan slapen, dus de 19 uur naar Mui Ne heb ik ook grotendeels slapend afgelegd. Rond 12:00 kwamen we aan in het dorpje en de warme lucht trad ons na een aantal weken eindelijk weer tegemoed. De korte broeken, hemdjes en bikini's kwamen uit de tassen en nadat we gesetteld waren in ons hostel, gingen we meteen naar het strand. Heeerlijk!
Het plan was om twee dagen in Mui Ne te blijven, maar het hostel waar we verbleven en de zee en het strand maakten dat we er nog twee dagen achteraan geplakt hebben. Het was een backpackershostel waar zo ongeveer 100 backpackers zaten en waar iedere avond dingen georganiseerd werden. Zo werd er ook op kerstavond een buffet georganiseerd en was er iedere avond een bierpongtoernooi. Naast dat we aan de zee of aan het zwembad gelegen hebben, hebben we ook een tour door de zandduinen gedaan. Het was een soort woestijn waar je heerlijk doorheen kon wandelen met een oneindig uitzicht.
Mui Ne was niet echt een plek om tot rust te komen.. we sliepen in een tienpersoons slaapzaal met vooral Engelsen. Jeetje die kunnen er wat van; ieder uur kwam er een dronken iemand binnen die de kamer dan weer even op stelten zette en op het moment dat ik licht in slaap viel, besloot mijn bovenbuurman een marathon snurken te gaan doen.
Gelukkig hebben we na Mui Ne flink bij kunnen tanken op onze volgende bestemming: Dalat. Een bergdorpje waar het weer wat frisser was, waar we terecht kwamen in een heel fijn hostel en waar ik echt weer even het ultieme vakantiegevoel had. Ik geloof dat ik nog nooit zo warm ontvangen ben in een hostel. We betraden het Pretty Backpackers Hostel en de meneer en mevrouw namen direct de houding van vader en moeder aan. 'Doe alsof je thuis bent en maak er je eigen plekje van'. De eerste dag in Dalat ben ik samen met Celena naar een oud treinstation gegaan. Dit station wordt alleen nog maar voor de toeristen gebruikt en we besloten dus om de trein, die een aantal keer per dag naar het verder gelegen dorpje
rijdt, te pakken. Onderweg verbaasden we ons over de grote hoeveelheid kassen waar groente, fruit en bloemen in verbouwd werden. Eenmaal terug in Dalat heb ik een doosje aardbeien gekocht, aangezien ik die al tijden niet meer op had! De tweede en de derde dag zijn we nuttig begonnen in de sportschool. We voelden ons alle drie zo vies na al het eten tijdens de kerstdagen, dus we hebben gesport totdat we er misselijk van werden. Verder zijn we nog met een jeep de bergen in gegaan, hebben we een picknick gedaan met producten van de markt en de bakker, zijn we in het crazy house geweest (een huis met allerlei gekke vormen met als doel om 'dichter bij de natuur te komen') en heb ik nog nieuwe schoenen gekocht!!
Heerlijk uitgerust zijn we richting de grootste stad van Vietnam gegaan om nieuwjaar te vieren, Ho Chi Minh City. Om 05:00 kwamen we aan in deze wereldstad en helaas had het hostel op dat moment nog geen bedden beschikbaar. Gevolg: 2 uur in de lobby op de bank geslapen en 1 uur in een cafeetje op het laminaat met ons hoofd op een zitzak. Gelukkig hebben we deze slaap die middag weer ingehaald en konden we die avond enigzins uitgerust beginnen. Oud en nieuw hebben we gevierd met een groep van ongeveer 30 Nederlanders die we via Facebook hebben leren kennen. Er is een Azië backpackersgroep op Facebook en via deze groep kwamen we in contact met Nederlanders die ook in Ho Chi Minh nieuwjaar gingen vieren. Best gek, maar met deze onbekende groep mensen hebben we een hele leuke avond gehad. We hebben afgeteld op het stadhuisplein dat bomvol met mensen stond en zijn daarna naar de uitgaansstraat gegaan. Ik voelde me een mier in een mierennest, het was zó druk. Heel bijzonder om oud en nieuw op deze plek gevierd te hebben.
Aangezien we al vier maanden in een drukke stad gewoond hebben, besloten we na twee dagen de rust weer op te zoeken en naar de mekong delta te gaan. Wat was dat vet! We hebben een tour gedaan die ons naar de Floating Markets, een noodlefabriek en een garden bracht. Om 4:45 haalde onze tourguide ons op en een kwartiertje later zaten we in het donker in een bootje op weg naar de Floating Market. Dit was heel bijzonder om te zien, aangezien er overal bootjes met locals waren die ieder hun eigen product(en) verkochten. Het is eigenlijk een klein handelsstadje op het water. Aangezien we er in het donker naartoe gingen, zagen we veel locals richting de plek varen en vervolgens zagen we hen in het licht handel drijven. Daarna zijn we meegenomen naar de noodlefabriek om te kijken hoe de noodles, die ik al vier maanden een aantal keer per week naar binnen werk, gemaakt werden. De Mekong Delta was écht een laatste inkijkje in de cultuur. Toen was het tijd om afscheid te nemen van Celena (Kel) en Janine (Janice), aangezien zij nog een weekje langer in Vietnam blijven. Wat heb ik veel met (en om) deze meiden kunnen lachen en ik heb een fantastische tijd met ze gehad. Dit maakte dan ook dat ik met een flinke brok in m'n keel en tranen in m'n ogen de bus richting Ho Chi Minh instapte.
De dagen daarna stonden vooral in het teken van vertoeven in Ho Chi Minh, vliegen van Ho Chi Minh naar Hanoi, de taxichauffeur die mij om 3 uur 's nachts naar het hostel bracht wakker houden door expres heel hard en veel te hoesten, de laatste keer door de Old Quarter struinen (favo plek), spullen pakken en voor de laatste keer doei zeggen tegen het CSDS-huis.
Aan alles komt een einde en dus ook aan mijn tijd in Vietnam. Opnieuw tranen in m'n ogen nu het einde écht dichtbij komt. Tranen omdat ik het ga missen of tranen omdat ik zo dankbaar ben dat ik de tijd van m'n leven heb gehad? Ik denk allebei! Ik heb mensen van over de hele wereld leren kennen, ben flink buiten m'n comfortzone gegaan, heel veel gelachen, mezelf en anderen verbaasd en vooral heel veel bewondering gekregen voor de Vietnamese cultuur.. Alles is mogelijk, help elkaar en leef met de dag.
Dankjewel Vietnam en tot ooit!
Oud en nieuw met 30 graden: check!
Klaar om naar huis te gaan na een onvergetelijke tijd: check..
De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen en op dit moment bevind ik mij op het vliegveld in Hanoi. Raar maar waar, mijn tijd in Vietnam zit erop. Ik zal jullie nog even proberen mee te nemen in de afgelopen weken.
Na Hoi An, waar de nodige tassen en portemonnees zijn ingeslagen en waar we genoten hebben van de sfeer die er in het stadje hing, kon onze busreis van 19 uur naar Mui Ne beginnen. Ik zal jullie even kort het slaapbusleven introduceren. Het is een bus met daarin drie rijen (2 hoog) met bedden. Niet alleen de backpackers, maar ook de Vietnamezen maken hier volop gebruik van. Je hebt je eigen bed, je eigen dekentje en je spullen liggen ook op deze vierkante meter. Tussendoor stopt de bus redelijk vaak voor een pauze of om mensen af te zetten. Ik ben er wel achter gekomen dat ik op ieder plekje kan slapen, dus de 19 uur naar Mui Ne heb ik ook grotendeels slapend afgelegd. Rond 12:00 kwamen we aan in het dorpje en de warme lucht trad ons na een aantal weken eindelijk weer tegemoed. De korte broeken, hemdjes en bikini's kwamen uit de tassen en nadat we gesetteld waren in ons hostel, gingen we meteen naar het strand. Heeerlijk!
Het plan was om twee dagen in Mui Ne te blijven, maar het hostel waar we verbleven en de zee en het strand maakten dat we er nog twee dagen achteraan geplakt hebben. Het was een backpackershostel waar zo ongeveer 100 backpackers zaten en waar iedere avond dingen georganiseerd werden. Zo werd er ook op kerstavond een buffet georganiseerd en was er iedere avond een bierpongtoernooi. Naast dat we aan de zee of aan het zwembad gelegen hebben, hebben we ook een tour door de zandduinen gedaan. Het was een soort woestijn waar je heerlijk doorheen kon wandelen met een oneindig uitzicht.
Mui Ne was niet echt een plek om tot rust te komen.. we sliepen in een tienpersoons slaapzaal met vooral Engelsen. Jeetje die kunnen er wat van; ieder uur kwam er een dronken iemand binnen die de kamer dan weer even op stelten zette en op het moment dat ik licht in slaap viel, besloot mijn bovenbuurman een marathon snurken te gaan doen.
Gelukkig hebben we na Mui Ne flink bij kunnen tanken op onze volgende bestemming: Dalat. Een bergdorpje waar het weer wat frisser was, waar we terecht kwamen in een heel fijn hostel en waar ik echt weer even het ultieme vakantiegevoel had. Ik geloof dat ik nog nooit zo warm ontvangen ben in een hostel. We betraden het Pretty Backpackers Hostel en de meneer en mevrouw namen direct de houding van vader en moeder aan. 'Doe alsof je thuis bent en maak er je eigen plekje van'. De eerste dag in Dalat ben ik samen met Celena naar een oud treinstation gegaan. Dit station wordt alleen nog maar voor de toeristen gebruikt en we besloten dus om de trein, die een aantal keer per dag naar het verder gelegen dorpje
rijdt, te pakken. Onderweg verbaasden we ons over de grote hoeveelheid kassen waar groente, fruit en bloemen in verbouwd werden. Eenmaal terug in Dalat heb ik een doosje aardbeien gekocht, aangezien ik die al tijden niet meer op had! De tweede en de derde dag zijn we nuttig begonnen in de sportschool. We voelden ons alle drie zo vies na al het eten tijdens de kerstdagen, dus we hebben gesport totdat we er misselijk van werden. Verder zijn we nog met een jeep de bergen in gegaan, hebben we een picknick gedaan met producten van de markt en de bakker, zijn we in het crazy house geweest (een huis met allerlei gekke vormen met als doel om 'dichter bij de natuur te komen') en heb ik nog nieuwe schoenen gekocht!!
Heerlijk uitgerust zijn we richting de grootste stad van Vietnam gegaan om nieuwjaar te vieren, Ho Chi Minh City. Om 05:00 kwamen we aan in deze wereldstad en helaas had het hostel op dat moment nog geen bedden beschikbaar. Gevolg: 2 uur in de lobby op de bank geslapen en 1 uur in een cafeetje op het laminaat met ons hoofd op een zitzak. Gelukkig hebben we deze slaap die middag weer ingehaald en konden we die avond enigzins uitgerust beginnen. Oud en nieuw hebben we gevierd met een groep van ongeveer 30 Nederlanders die we via Facebook hebben leren kennen. Er is een Azië backpackersgroep op Facebook en via deze groep kwamen we in contact met Nederlanders die ook in Ho Chi Minh nieuwjaar gingen vieren. Best gek, maar met deze onbekende groep mensen hebben we een hele leuke avond gehad. We hebben afgeteld op het stadhuisplein dat bomvol met mensen stond en zijn daarna naar de uitgaansstraat gegaan. Ik voelde me een mier in een mierennest, het was zó druk. Heel bijzonder om oud en nieuw op deze plek gevierd te hebben.
Aangezien we al vier maanden in een drukke stad gewoond hebben, besloten we na twee dagen de rust weer op te zoeken en naar de mekong delta te gaan. Wat was dat vet! We hebben een tour gedaan die ons naar de Floating Markets, een noodlefabriek en een garden bracht. Om 4:45 haalde onze tourguide ons op en een kwartiertje later zaten we in het donker in een bootje op weg naar de Floating Market. Dit was heel bijzonder om te zien, aangezien er overal bootjes met locals waren die ieder hun eigen product(en) verkochten. Het is eigenlijk een klein handelsstadje op het water. Aangezien we er in het donker naartoe gingen, zagen we veel locals richting de plek varen en vervolgens zagen we hen in het licht handel drijven. Daarna zijn we meegenomen naar de noodlefabriek om te kijken hoe de noodles, die ik al vier maanden een aantal keer per week naar binnen werk, gemaakt werden. De Mekong Delta was écht een laatste inkijkje in de cultuur. Toen was het tijd om afscheid te nemen van Celena (Kel) en Janine (Janice), aangezien zij nog een weekje langer in Vietnam blijven. Wat heb ik veel met (en om) deze meiden kunnen lachen en ik heb een fantastische tijd met ze gehad. Dit maakte dan ook dat ik met een flinke brok in m'n keel en tranen in m'n ogen de bus richting Ho Chi Minh instapte.
De dagen daarna stonden vooral in het teken van vertoeven in Ho Chi Minh, vliegen van Ho Chi Minh naar Hanoi, de taxichauffeur die mij om 3 uur 's nachts naar het hostel bracht wakker houden door expres heel hard en veel te hoesten, de laatste keer door de Old Quarter struinen (favo plek), spullen pakken en voor de laatste keer doei zeggen tegen het CSDS-huis.
Aan alles komt een einde en dus ook aan mijn tijd in Vietnam. Opnieuw tranen in m'n ogen nu het einde écht dichtbij komt. Tranen omdat ik het ga missen of tranen omdat ik zo dankbaar ben dat ik de tijd van m'n leven heb gehad? Ik denk allebei! Ik heb mensen van over de hele wereld leren kennen, ben flink buiten m'n comfortzone gegaan, heel veel gelachen, mezelf en anderen verbaasd en vooral heel veel bewondering gekregen voor de Vietnamese cultuur.. Alles is mogelijk, help elkaar en leef met de dag.
Dankjewel Vietnam en tot ooit!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
